عاشقا نه های غزل

شبانه بال گشودی به آسمان برسیخدا کند که سلامت به آشیان برسیبه پشت پات فشاندم دو قطره اشک رحیلبرو مسافر دریا که بی گمان برسیو نذر کرده ای امشب در اوج حادثه هاشبیه شاه شهیدان به بذل جان برسیبر آستانه ی ماهی پر از فراز و نشیبرحیل عشق سرودی که جاودان برسیچه روزهای مدیدی قرین درد فراقبه انتظار نشستی بر آستان برسیورای چشم تو دیدم در اوج خستگیتنشسته ای به تکاپو که نوحه خوان برسیتو می روی و نمانده برای من نفسیبرو پدر به سلامت به همرهان برسی بیرجند1402/4/28 عاشقا نه های غزل...

ای فدای غربتت صحرا به صحرا تا به کیاین جدایی کشت ما را شرح و حاشا تا به کیجان فدای تو که ما بی ماه روی روشنتهی نشسته در سکوت سرد شبها تا به کیابر رحمت هستی و از ما دریغت کرده اندما که مردیم از عطش دوری ز دریا تا به کیبر من در راه مانده مرهم وصلی بریزای طبیب جان من درد و بلایا تا به کیحال ما بی روی تو دریای طوفان دیده ای استبحر آرامش تویی پیدا و پنهان تا به کیخوش نمازی که شما باشی امام و مقتداخالی از نور جمالت این مصلی تا به کیمنتظر باشی و تنها با دعایی سر کنی؟دست می باید بجنبانی تماشا تا به کیبیرجند 21تیرماه 402 عاشقا نه های غزل...